Η σημασία της διατήρησης των νεογιλών γομφίων στο φραγμό είναι τεράστια, γιατί αυτοί προστατεύουν άριστα το χώρο όπου στη συνέχεια θα ανατείλουν τα μόνιμα δόντια. Σε περίπτωση τραύματος ή προχωρημένης τερηδόνας, μπορεί να χαθεί πρόωρα κάποιο νεογιλό δόντι και τα διπλανά ή τα απέναντι δόντια να μετακινηθούν και να καταλάβουν το χώρο που έχει δημιουργηθεί. Με αυτόν τον τρόπο, προκαλείται έλλειψη χώρου για την ανατολή του μόνιμου δοντιού το οποίο, προσπαθώντας να βρει χώρο να ανατείλει, βγαίνει στραβά ή σε έκτοπη θέση. Για να προληφθεί η έλλειψη χώρου, μετά την εξαγωγή των νεογιλών και ανάλογα με το χρόνο που θα μεσολαβήσει έως την ανατολή του μόνιμου δοντιού, είναι απαραίτητη η κατασκευή κάποιας συσκευής που να σταθεροποιεί τα δόντια που μένουν, ώστε να μην κλείσουν το χώρο και μετά δε χωράνε να βγουν τα μόνιμα που βρίσκονται από κάτω.
Τέτοιες συσκευές είναι:
To γλωσσικό τόξο (για τα κάτω όταν λείπουν περισσότερα από ένα δόντια),2. ο δακτύλιος ή στεφάνη με θηλιά (για μονήρες δόντι), 3. η συσκευή Nance (έλλειψη περισσότερων πάνω δοντιών)
*Ανάλογα με την περίπτωση, υπάρχει η δυνατότητα η θεραπεία να παρέχεται από εξειδικευμένους συναδέλφους (γναθοχειρουργό, περιοδοντολόγο, παιδοδοντίατρο, ενδοδοντιστή, ορθοδοντικό κα).
Γίνεται προσπάθεια η θεραπεία να ολοκληρώνεται στο ιατρείο της Κας Λεβή, όμως ανάλογα με το είδος της θεραπείας είναι δυνατόν η αντιμετώπιση του ασθενούς και η παροχή οδοντιατρικής περίθαλψης να πραγματοποιείται στο χώρο τους ή σε νοσοκομειακό περιβάλλον όταν αυτό καθίσταται απαραίτητο